Το κακό – ή τουλάχιστον ένα απ’ τα πολλά – των εγχώριων Μέσων είναι ότι ποτέ κανείς δεν μπόρεσε, δεν ήθελε και δεν άντεξε, να αναλάβει την ευθύνη.
Πολλοί κομψευάμενοι, για πολύ καιρό και με πολύ θράσος, καταπιάστηκαν με τον Τύπο, φορώντας του ένα κιλοτάκι στο κεφάλι, κι όσο οι αγελάδες ήταν παχιές, αλώνισαν. Πολύ.
Τώρα, που πλέον δεν υπάρχει μία και οι άλλοτε δημόσιες φιέστες και τα parties, γίνανε πολύ πριβέ – γιατί υπάρχει πολύς θυμός και πολύς κόσμος απλήρωτος – περισσεύουν τα λόγια καρδιάς.