Δεν θυμάμαι, εδώ και χρόνια, να μη δουλεύω τις αργίες. Πρωτοχρονιά, δεύτερη μέρα Πάσχα, του Αγίου Πνεύματος και τον Δεκαπενταύγουστο. Δεύτερη μέρα Χριστουγέννων. Των Φώτων. Το παίρνεις απόφαση, όπως τόσα άλλα. Δημοσιογράφος είσαι, τρέχει η είδηση. Έτρεχε, δηλαδή. Τώρα «κόπι- πάστε» και ξερό ψωμί. Διότι τα αφεντικά, αφού μετέτρεψαν τη δημοσιογραφία σε χαμαλίκι, πληρώνουν όσα σου φτάνουν μόλις και μετά βίας για ένα ξεροκόμματο. Κι ύστερα ρωτάμε τι έχουν τα έρμα και ψοφούν; Δεν είναι της παρούσης. Άλλο θέλω να πω. Με αυτό ξεκίνησα. Δεν θυμάμαι, εδώ και χρόνια, να μη δουλεύω τις αργίες.