Να θάψουμε την αρχαιόπληκτη καθαρεύουσα ώστε να αναδειχθεί η δημοτική, η πραγματική γλώσσα του λαού, ήθελε ο «πατέρας» της κοινής νεοελληνικής, ο σπουδαίος γλωσσολόγος που ο ευγενής του αγώνας θα μας χάριζε τη λαλιά μας.«Μόνον ύστερα από εσωτερικόν αγώνα, αφού βρήκα, μαζί με τη γλωσσική μου έκφραση, τον εαυτό μου, δεν άργησα να καταλάβω πως όχι μόνο δεν υπάρχει φόβος με τη δημοτική να χαλαρώσομε, ή να χάσομε ως έθνος τη γλώσσα μας, την έκφρασή μας, τον εαυτό μας, τη θρησκεία μας, παρά ίσια ίσια ότι στη δημοτική και με τη δημοτική βρίσκομε και αποκρυσταλλώνομε την αληθινή εθνική μας γλώσσα κ